Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2020 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Dziwiński

Protokolant: Magdalena Mastej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 października 2020 r. w Kamiennej Górze

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

przeciwko Ł. O.

przy udziale Fundacji Ochrony (...)

o zapłatę

I  zasądza od pozwanego Ł. O. na rzecz strony powodowej (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 7.199,41 zł (słownie złotych: siedem tysięcy sto dziewięćdziesiąt dziewięć i 41/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 18.01.2019 r. do dnia zapłaty;

II  zasądza od pozwanego Ł. O. na rzecz strony powodowej (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 1.907,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 609/19

UZASADANIENIE

Strona powodowa (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego Ł. O. kwoty 7 199,41 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, że w dniu 21.10.2017 r. pozwany zaciągnął u strony powodowej zobowiązanie zawierając umowę pożyczki. Strona powodowa wskazała, że z powodu naruszania warunków umowy z dniem 31.12.2018 r. zadłużenie zostało postawione w stan pełnej wymagalności. Powodowy Bank wyjaśnił, że na kwotę żądania pozwu składa się niespłacony kapitał – 6 797,43 zł, odsetki umowne – 146,70 zł, odsetki umowne za opóźnienie – 255,28 zł.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany Ł. O. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty od pełnomocnictwa według norm prawem przepisanych.

Pozwany zgłosił zarzuty braku legitymacji czynnej powoda, nieudowodnienia roszczenia co do zasady i wysokości, przedawnienia roszczenia.

Za zgodą pozwanego do sporu przystąpiła organizacja (...) Fundacja Ochrony (...) w W., która wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od strony powodowej na jej rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Organizacja pozarządowa podniosła zarzuty braku legitymacji czynnej powoda, braku umowy pierwotnej, nieudowodnienia roszczenia co do zasady i wysokości, braku wymagalności roszczenia, przedwczesności roszczenia, nieprawidłowej reprezentacji osoby podpisującej umowę, braku spełnienia świadczenia, wyciąg z ksiąg rachunkowych nie spełnia wymogów do uznania go za dokument.

Pozwany wniósł o zasądzenie od strony powodowej kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości (k. 83).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21.10.2017 r. pozwany Ł. O. zawarł ze stroną pozwaną (...) Bankiem S.A. z siedzibą w W. umowę o kredyt na zakup towarów, na podstawie której Bank udzielił kredytobiorcy Ł. O. kredytu na zakup towarów na kwotę 11 497,32 zł. Kredyt miał zostać spłacony w 21 miesięcznych ratach po 693,55 zł od 21.11.2017 r. do 22.07.2019 r. Kwota prowizji wynosiła 1 930,40 zł, należne odsetki umowne – 1 136,68 zł. Całkowity koszt kredytu wynosił 3 067,08 zł, zaś kwota kredytu – 13 427,72 zł. W razie opóźnienia w spłacie Bank mógł naliczyć odsetki od zadłużenia przeterminowanego w wysokości maksymalnych odsetek za opóźnienie. Bank mógł wypowiedzieć umowę w przypadku braku terminowej spłaty zobowiązania. W umowie przewidziano, że ulegnie ona rozwiązaniu z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia.

Dowody: umowa o kredyt k. 53-54.

Z powodu niedotrzymania warunków umowy i nieuregulowania zaległości Bank pismem z dnia 22.10.2018 r. wypowiedział umowę kredytu z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia rozpoczynającego się od dnia, w którym upłynął termin 14 dni roboczych, licząc od daty doręczenia tego pisma. Bank w piśmie tym poinformował o możliwości wystąpienia z wnioskiem o restrukturyzację zadłużenia. Pozwany miał możliwość odbioru pisma od 25.10.2018 r. Pozwany zalegał ze spłatą kapitału pożyczki w kwocie 6 797,43 zł.

Dowody: historia rachunku do spłaty kredytu k. 55-65, historia rachunku kredytowego k. 66, harmonogram spłat k. 67, wezwanie do zapłaty k. 68, ostateczne wezwanie do zapłaty z wydrukiem informacji o przesyłce k. 69-70, warunkowe wypowiedzenie umowy z wydrukiem informacji o przesyłce oraz kopertą k. 71-73.

Pozew został wniesiony w dniu 18.01.2019 r.

Dowód: akta sprawy Nc-e (...) k. 2.

Sąd zważył co następuje:

Ustaleń stanu faktycznego dokonano w oparciu o zebrane dowody z dokumentów w szczególności o umowę kredytu na zakup towarów, historię rachunku, wypowiedzenia. Autentyczność żadnego dokumentu nie była kwestionowała, a nadto nie budziła wątpliwości sądu.

Strona powodowa dochodziła należności z tytułu zaciągniętego przez pozwaną kredytu. Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Niewątpliwie strony wiązała umowa kredytu zawarta w dniu 21.10.2017 r. Dokument taki został dołączony do akt sprawy. To, że pod dokumentem umowy podpisał się własnoręcznie Ł. O. nie było kwestionowane. Zarzut niewłaściwej reprezentacji do działania w imieniu kredytodawcy nie zasługiwał na uwzględnienie. Dokument umowy znalazł się w posiadaniu powodowego Banku, który wywiązywał się z umowy zawartej przez pośrednika – kredyt został przez Bank uruchomiony, a pozwany go spłacał. Strona powodowa przedstawiając dokument umowy kredytu co do zasady udowodniła swoje roszczenie i wykazała swoją legitymację procesową. Warunki umowy są wskazane w dokumencie umowy kredytowej. W tej sytuacji to na pozwanego został przerzucony ciężar udowodnienia, że wywiązał się z przyjętego zobowiązania, w szczególności że spłacił kredyt. Pozwany nie przedstawił żadnego dowodu na spełnienie świadczenia w całości bądź w jakiejkolwiek części. Z kolei strona powodowa przedstawiła dokumenty wskazujące na to, że Ł. O. dokonywał spłat rat kredytowych na rachunek do spłaty wskazany w dokumencie umowy o kredyt (tj. (...)). Numer konta bankowego przeznaczony do spłaty z umowy bankowej jest tożsamy z historią rachunku do spłaty zobowiązania (k.55-65) oraz historią rachunku kredytowego (k.66). Świadczy to o tym, że pozwany znał warunki umowy i uznawał swój dług. Niepodpisany wydruk komputerowy jest „innym środkiem dowodowym” w rozumieniu art. 309 k.p.c. Taki pogląd znajduje aprobatę w orzecznictwie ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 września 2016 r., V CSK 13/16, LEX). Historia rachunku do spłaty jako dokument elektroniczny nie wymaga stempla ani podpisu na podstawie art. 7 Prawa bankowego. Te dwa prywatne dokumenty przedstawione przez stronę powodową są istotne pod kątem ustalenia wysokości długu i jego spłaty, terminu wpłat itd. Natomiast samo roszczenie powoda ma swoją podstawę w umowie o kredyt, a dokument ten został podpisany przez obie strony umowy. Nie można zatem podzielić stanowiska pozwanego, że powodowy Bank oparł swoje roszczenie wyłącznie na dokumentach prywatnych, które sam wygenerował. Sąd dokonując oceny zasadności roszczenia bierze pod uwagę wszystkie dowody, w tym dokumenty prywatne. Ich całokształt – w realiach sprawy – wskazuje, że również i wysokość roszczenia znajdowała odzwierciedlenie w dokumentach prywatnych przedstawionych przez Bank.

Wracając do warunków umowy, należy stwierdzić, że Bank udzielił pozwanemu kredytu na zakup towarów na kwotę 11 497,32 zł, kredyt miał zostać spłacony w 21 miesięcznych ratach po 693,55 zł od 21.11.2017 r. do 22.07.2019 r. Powtórzyć trzeba, że pozwany nie udowodnił, że w dacie wypowiedzenia umowy nie zalegał z płatnościami rat. Dokumenty powoda wskazują zaś, że w dacie 22.10.2018 r. były podstawy do wypowiedzenia umowy kredytu. Warunkowy charakter wypowiedzenia nie miał znaczenia pod kątem skuteczności złożenia oświadczenia woli Banku o wypowiedzeniu umowy. Praktyka taka zasługuje wręcz na aprobatę. Jak wskazują na to dokumenty dołączone przez stronę powodową, Bank przedtem dwukrotnie zwracał się do pozwanego z ponagleniami (k.68-69). Obowiązkiem pozwanego była terminowa spłata rat kredytowych. Bank zatem dotrzymał warunków umowy z § 7 umowy (k.53v). Należy zauważyć, że mimo warunkowego wypowiedzenia umowy pozwany miał jeszcze możliwość uchronienia się od postawienia w stan wymagalności pozostałej, niespłaconej części kredytu. Ponadto Bank dochował obowiązków nałożonych przepisami art. 75 c Prawa bankowego, w szczególności poinformował o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania. Strona powodowa przesłała wypowiedzenie na adres wskazany przez Ł. O. w umowie kredytowej, w dniu 25.10.2018 r. pozostawiono pod tym adresem awizo, a kredytobiorca miał możliwość odbioru pisma z urzędu pocztowego do dnia 9.11.2018 r. Uwzględniając okres wypowiedzenia na dzień 31.12.2018 r. istniała wymagalność całego roszczenia powoda. Roszczenie nie przedawniło się, gdyż w dniu 18.01.2019 r. strona powodowa wniosła pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

W konsekwencji należało uwzględnić roszczenie powoda w całości i zasądzić od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 7 199,41 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi

od dnia 18.01.2019 r. do dnia zapłaty.

Zgodnie z przepisem art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do kosztów strony powodowej należały koszt zastępstwa procesowego w kwocie 1 800 zł, opłaty sądowej w kwocie 90 zł oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 17 zł; łącznie 1 907 zł. Organizacja pozarządowa przystąpiła do udziału po stronie pozwanej, a ta przegrała proces. Nie było więc podstaw do przyznawania organizacji zwrotu kosztów od strony powodowej, która wygrała sprawę.