Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Dziwiński

Protokolant: Magdalena Mastej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2021 r. w Kamiennej Górze

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. we W.

przeciwko (...) S.A. V. (...) w W.

o zapłatę

I  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz strony powodowej (...) Sp. z o.o. we W. kwotę 2.844,00 zł (słownie złotych: dwa tysiące osiemset czterdzieści cztery złote) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 06.03.2020 r. do dnia zapłaty;

II  dalej idące powództwo oddala;

III  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz strony powodowej (...) Sp. z o.o. we W. kwotę 361,36 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 259/20

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. kwoty 5.304,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 6 marca 2020 r. do dnia zapłaty, a także o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu strona powodowa podała, że wskutek kolizji drogowej z dnia 1 października 2019 r. uszkodzony został należący do M. B. (1) pojazd marki V. (...) o nr. rej. (...). Strona powodowa podała dalej, że sprawca kolizji ubezpieczony był u strony pozwanej w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Strona powodowa wskazała, że w dniu 15 stycznia 2020 r. M. B. (1) zawarł umowę najmu pojazdu zastępczego, która trwała do dnia 27 stycznia 2020 r. Strona powodowa powołała się na umowę cesji wierzytelności z 27 stycznia 2020 r., w wyniku której nabyła uprawnienie do dochodzenia roszczeń w zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego Strona powodowa podała, że Ubezpieczyciel uznał zasadność najmu auta zastępczego przez okres 2 dni i wypłacił kwotę 600,00zł (po 300,00 zł za dobę najmu), jednocześnie odmawiając zwrotu kosztów najmu za dalszy okres. Strona powodowa podniosła, że przy oddawaniu samochodu do naprawy zachowano należytą staranność w wyborze podmiotu dokonującego naprawy, co więcej, poszkodowany zwrócił się do pracownika zakładu o określenie przewidywanego czasu naprawy uszkodzonego auta, aby móc wynajmować samochód jedynie przez okres rzeczywistego braku możliwości korzystania z własnego auta.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) S.A. (...) z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu strona pozwana przedstawiła swoje stanowisko kwestionujące dochodzoną przez stronę powodową wysokość stawki za najem pojazdu zastępczego oraz wskazywany okres najmu, a także samą umowę najmu zawartą pomiędzy poszkodowanym a powodem.

Co do tej ostatniej kwestii, strona pozwana zwróciła uwagę, że strona powodowa powinna udzielać poszkodowanemu wyczerpujących i prawdziwych informacji co do tego na jakich zasadach wynajmowany jest pojazd zastępczy oraz jakie są uprawnienia najemców i ich obowiązki. Zdaniem strony pozwanej strona powodowa umożliwiła poszkodowanemu skorzystanie z pojazdu zastępczego, lecz nie był on świadom zasad związanych z rozliczeniem i został jedynie poinformowany, że może korzystać z pojazdu, a koszty z tym związane zostaną pokryte przez ubezpieczyciela. Zdaniem strony pozwanej, gdyby poszkodowany miał świadomość, że będzie zobowiązany pokryć cenę kosztów najmu po tak wygórowanych cenach – z pewnością nie przystałby na ofertę strony powodowej.

Według strony pozwanej skoro pojazd poszkodowanego był zdolny do jazdy, a uszkodzenia stosunkowo nieduże – wymagające poświęcenia na naprawę niecałych dwóch dni roboczych –to okres naprawy, a co za tym idzie, okres wynajmu pojazdu nie powinien przekraczać 3 dni.

Strona powodowa podniosła także, że przekazała poszkodowanemu informację, iż w przypadku zamiaru i potrzeby skorzystania z pojazdu zastępczego, poszkodowany ma możliwość zgłoszenia takiej potrzeby pozwanemu, który zapewni mu wówczas pojazd zastępczy, a gdyby poszkodowany nie skorzystał z takiej oferty ubezpieczyciela, to koszty najmu zostaną zweryfikowane do poziomu oferty strony pozwanej. Strona pozwana wskazała, że poszkodowany nie skorzystał z oferty pozwanego i w takiej sytuacji stawkę wynajmu pojazdu należy zweryfikować do poziomu stawek oferowanych przez ubezpieczyciela, która kształtowała się na poziomie 160,00 zł netto. Zdaniem strony pozwanej stawka za dobę najmu pojazdu zastępczego kształtowała się na poziomie rażąco odbiegającym podpoziomu stawe stosowanych przez inne wypożyczalnie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 września 209 r. w doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. (...) o numerze rej.(...) należący do M. B. (1). Poszkodowany zgłosił w dniu 1 pażdziernika wystąpienie szkody do (...) S.A. V. (...), które ubezpieczało sprawcę szkody od odpowiedzialności cywilnej

/dowód: zgłoszenie szkody znajdujące się w aktach szkodowych – k- 61/

Uszkodzony pojazd miał otarcia lakieru, można było jednak się nim poruszać. Ubezpieczyciel ocenił czas naprawy pojazdu na 15,5 rbh

/dowód: zweryfikowana FV nr FV/LS/25/20/VP i dokumentacja zdjęciowa znajdująca się w aktach szkody – k-61/

Ubezpieczyciel poinformował powoda, że w przypadku konieczności skorzystania z pojazdu zastępczego, poszkodowany powinien zwrócić się do strony pozwanej, która zapewni mu samochód zastępczy. W przypadku nieskorzystania z takiej oferty i poniesienia wyższych kosztów najmu, koszty te zostaną zweryfikowane.

/dowód: dokument o zasadach likwidacji szkód znajdująca się w aktach szkodowych – k-61/

Poszkodowany M. B. (1) ustalił w Autoryzowanym (...) termin, w którym może oddać samochód do naprawy. W związku z tym skontaktował się z ubezpieczycielem o dostarczenie mu pojazdu zastępczego. Wtedy dowiedział się, ze ubezpieczyciel nie jest w stanie zapewnić mu odpowiedniego auta. By skorzystać z pojazdu, poszkodowany skontaktował się (...) Sp. z o.o. we W. zajmującą się wynajmem pojazdów i z przedstawionej oferty wybrał samochód L. za cenę 400,00 zł netto za dobę, informując że koszty wypożyczenia zostaną pokryte przez ubezpieczyciela. Poszkodowany umówił się z wynajmującym, ze pojazd zostanie dostarczony pod warsztat w Ś..

/dowód: Regulamin wypożyczalni samochodów (...) Sp. z o.o. z cennikiem – k-13- 14, zeznania świadka M. B. złożone na rozprawie w dniu 21.04.2021 r. – k-70/

Po przybyciu na miejsce w dniu 15 stycznia 2020 r. M. B. (1) ustalił z pracownikiem warsztatu, że naprawa będzie trwała około 6-7 dni, lecz ten zasugerował mu, by wypożyczył pojazd na 14 dni, gdyż jeśli naprawa się wydłuży, to ostanie bez samochodu.

/dowód: zeznania świadka M. B. złożone na rozprawie w dniu 21.04.2021 r. – k-70/

Poszkodowany zawarł w dniu 15 stycznia 2020 r. z przedstawicielem strony powodowej umowę najmu samochodu L. na okres od 15.01.2020 r. do 27.01.2020 r. według stawki 400,00 zł netto za dzień.

/dowód: umowa krótkoterminowego najmu – k-9/

Po 6 lub 7 dniach M. B. (1) odebrał pojazd z warsztatu naprawczego, wtedy też oddał samochód zastępczy. Zakład naprawczy wpisał w dokumentacji, że samochód oddał zleceniodawcy w dniu 27.01.2020 r. i w tym dniu zakończyła się naprawa.

/dowód: historia naprawy pojazdu – k-26, zeznania świadka M. B. złożone na rozprawie w dniu 21.04.2021 r. – k-70/

W dniu 27 stycznia 2020 r. doszło do umowy cesji, moca której cedent M. B. (1) przeniósł na cesjonariusza (...) Sp. z o.o. z siedziba we W. wierzytelność w wysokości 5.904,00 zł przysługującą cedentowi w stosunku do ubezpieczyciela (...) S.A. V. (...) z siedzibą W. z tytułu zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

/dowód: umowa cesji wierzytelności – k- 18/

(...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. zwrócił się pismem 27 stycznia 2020 r. do strony pozwanej o wypłatę tej kwoty. Ubezpieczyciel wypłacił w lutym 2020 roku kwotę 600,00 zł.

/okoliczności bezsporne/

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszym razie należy stwierdzić, że z dokumentacji akt szkodowych wynika, iż zdarzenie szkodowe miało miejsce w dniu 30 września 2019 r., a nie jak wskazała strona powodowa „w dniu 1 października 2019 r.”, ani jak wskazała strona pozwana „w dniu 30 września 2020 r.” Rozbieżności powyższe wynikały z oczywistych pomyłek stron w tej kwestii.

Istotnych ustaleń dokonano w oparciu o dowody z dokumentów między innymi umów najmu i cesji, decyzji strony pozwanej w przedmiocie uznania roszczenia, a także w oparciu o zeznania świadka M. B. (1). W sprawie bezspornym było, że odpowiedzialnym za naprawienie szkody co do zasady było (...) S.A. V. (...) z siedzibą W.. Między stronami sporna była kwestia ustalenia uzasadnionego czasu naprawy (co rzutowało na okres najmu auta zastępczego) oraz wysokość stawki dobowej najmu. Sama kwestia dotycząca potrzeby wynajmu pojazdu oraz okoliczności dotyczących zawarciu umowy wynikała z zeznań świadka M. B. (1).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że sprawa niniejsza toczyła się w postępowaniu uproszczonym i stosownie do treści przepisu art. 505 ⁷ par. 1 k.p.c. sąd doszedł do przekonania, że samodzielna ocena wszystkich okoliczności sprawy, pozwalała na merytoryczne rozpoznanie sprawy, bez potrzeby przeprowadzania wnioskowanego przez strony dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej.

Trzeba zauważyć, że zakres szkód powstałych w wyniku zdarzenia ubezpieczeniowego nie był duży i wydaje się, że określony w toku postępowania likwidacyjnego czas naprawy na 15,5 rbh został ustalony prawidłowo. Z drugiej strony przeprowadzenie naprawy wymagało odpowiednich działań logistycznych ze strony poszkodowanego, uzależnieni one było w dużej mierze od warunków przedstawionych przez warsztat naprawczy. Jak wynika z zeznań świadka M. B. (1), wbrew zapewnieniom ubezpieczyciela, nie mógł liczyć na pojazd zastępczy od strony pozwanej i musiał wręcz „na ostatnią chwilę” poszukiwać odpowiedniego auta zastępczego. Okoliczności powyższe tj. przewidywany technologiczny czas naprawy i okoliczności towarzyszące oddaniu uszkodzonego samochodu do naprawy i wynajmowi auta, stanowiły podstawę do ustalenia prawidłowej wysokości odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Należy wskazać, że zasadniczo poszkodowanemu – a w wyniku cesji stronie powodowej - należy się zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 listopada 2011 r. w sprawie III CZP 5/11 (Lex Omega 45/2013) wskazał, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. Zwrot obejmuje jednak jedynie – jak wskazuje Sąd Najwyższy – wydatki celowe i ekonomicznie uzasadnione, pozwalające wyeliminować negatywne dla poszkodowanego następstwa, które nie dają się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. W związku z uszkodzeniem pojazdu V. (...) i koniecznością oddania samochodu do naprawy, niewątpliwie istniała potrzeba – po stronie użytkownika tego pojazdu – korzystania z auta zastępczego na czas likwidacji szkody.

Budzi natomiast wątpliwość potrzeba wynajmowani auta na okres na jaki umówiły się strony umowy najmu pojazdu. Przy stwierdzonych uszkodzeniach, których technologiczny czas naprawy wynosił 2 dni, nawet przy wszystkich niedogodnościach i niedomówieniach pomiędzy poszkodowanym a firmą ubezpieczeniową ponoszącą odpowiedzialność w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody, poszkodowany był zobowiązany podjąć czynności zapobiegające szkodzie i zmniejszenia jej rozmiarów. Takie wymogi stawiają poszkodowanemu przepisy art. 354 par. 2 k.c. i art. 362 k.c. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy trzeba stwierdzić, że określony pierwotnie przez pracownika warsztatu – według zeznań M. B. (1) – czas 6-7 dni na naprawę, powinien stanowić podstawę do zawarcia umowy najmu na taki okres. Świadek zeznał zresztą, że odebrał pojazd po tylu dniach, trudno więc wyjaśnić, dlaczego w historii naprawy (k-26) wpisano inne daty. W każdym razie od poszkodowanego należało oczekiwać, że przy podejmowaniu decyzji o czasie na jaki oddaje uszkodzone auto do naprawy, a przez to na jaki okres będzie zmuszony wynająć pojazd zastępczy, będzie kierować się zwyczajną w tego rodzaju sytuacjach zapobiegliwością. Na początku, jeszcze przed oddaniem auta, poszkodowany powinien ustalić z zakładem naprawczym racjonalny, przez co należy rozumieć w miarę krótki, czas naprawy. Działanie najemcy pojazdu winno odpowiadać temu jakiego oczekuje się od strony dbającej normalnie o swoje interesy. Przeświadczenie o opłacie wszelkich kosztów najmu przez ubezpieczyciela, doprowadziło do braku ze strony poszkodowanego podejścia, które charakteryzowałoby osobę mającą na celu minimalizowanie szkody. Jak przyznał poszkodowany w swoich zeznaniach, zawarcie umowy na okres 12 dni było podyktowane sugestią pracownika warsztatu i miało zabezpieczyć M. B. (1) przed niespodziewanym wydłużeniem robót. Jak wskazano wyżej, nie może budzić wątpliwości, że zakres uszkodzeń był nieduży i poszkodowany winien jeszcze przed oddaniem uszkodzonego auta ustalić dokładnie okres naprawy albowiem determinowało to koszty wynajmu auta. Fakt, że deklarowany czas naprawy pojazdu został określony na 6-7 dni oraz to, że poszkodowany został zaskoczony odmową dostarczenia mu przez ubezpieczyciela pojazdu zastępczego, uzasadniać mógł co najwyżej wydłużenie najmu przez M. B. (1) pojazdu ponad technologiczny czas naprawy, lecz nie więcej niż do 7 dni. Z tych przyczyn należało uwzględnić jako uzasadniony, 7-dniowy okres naprawy pojazdu marki V. (...), a co za tym idzie uzasadnione było żądnie prze stronę powodową zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego za 7 dni.

Przechodząc do analizy wysokości opłaty za dobę najmu trzeba ocenić, że wybrany przez poszkodowanego pojazd zastępczy był zbliżony klasą do auta oddanego do naprawy. Zgodzić się należy ze stanowiskiem Sądu Najwyższego zawartym w wyroku z 25 kwietnia 2002 r., sygn. akt I CKN 1466/99, że poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania sprzedawców oferujących swoje usługi najtaniej (patrz. OSN 2003 r. nr 5 poz. 64). W innym orzeczeniu Sąd Najwyższy zauważył z kolei, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione (patrz. uchwała S.N z 24sierpnia 2017 r., sygn akt III CZP 20/17 – OSNC 2018/6/56). W realiach niniejszej sprawy wystąpiła dodatkowo jeszcze sytuacja, że poszkodowanemu, mimo zapewnień ubezpieczyciela, oświadczono o niemożliwości dostarczenia auta zastępczego, co zmusiło go do podjęcia nagłych działań, bez możliwości głębszej analizy tego rynku. W tych warunkach skoro poszkodowany załatwił kwestię wynajmu z profesjonalną firmą, która przedstawiła mu cennik za tego rodzaju usługi, nie można stawiać mu zarzutu niestarannego działania w tej mierze.

Reasumując, rozsądny okres najmu auta zastępczego wynosił nie więcej niż 7 dni, co przy akceptowalnej stawce 400,00 zł netto za dobę (bruto 492 zł) dawało kwotę 3.444,00 zł. Skoro ubezpieczyciel zapłacił kwotę 600,00 zł to do zapłaty pozostała kwota 2.844,00 zł.Mając na wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6.03.2020 r. Strona pozwna już w styczniu 2020 r. otrzymała fakturę od strony powodowej, tak więc w dniu 6.03.2020 r. dochodzone świadczenie było wymagalne. Powyższe przesądziło o oddaleniu powództwa w pozostałym zakresie.

Zgodnie z przepisem art. 100 zd. 1 k.p.c. w razie częściowego uwzględnienia żądania koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Strona powodowa wygrała sprawę w 54 % przegrała – w 46%. Odwrotne proporcje dotyczą pozwanego strony pozwanej. Do kosztów strony powodowej należało zaliczyć koszt zastępstwa prawnego – 1.800.00 zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 17 zł oraz opłatę sądową – 400 zł. Koszty strony pozwanej strony pozwanej to koszty zastępstwa radcowskiego – 1.800,00 zł i opłata od pełnomocnictwa – 17 zł. Po rozdzieleniu tych kosztów zasądzono od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 361,36 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.