Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze

POSTANOWIENIE

Dnia 24 lutego 2021 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w K.

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSR Marek Dziwiński

Protokolant: Joanna Pulkowska

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2020 r. w Kamiennej Górze

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku M. R.

z udziałem D. P.

o podział majątku

postanawia:

I ustalić, że w skład majątku wspólnego M. R. i D. P. wchodzą następujące rzeczy:

1.  nieruchomość zabudowana o powierzchni 0,1009 ha położona w P., składająca się z działki (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta (...);

o wartości 500.000,00 zł;

2.  lodówka z 2013 r. o wartości 200,00 zł,

3.  stół kuchenny z 6 krzesłami o wartości 2.280,00 zł,

4.  komoda kolonialna o wartości 2.200,00 zł,

5.  meble Kler (komoda, szafka pod telewizor, stół, stolik kawowy, 6 krzeseł) o wartości 6.140,00 zł,

6.  komplet wypoczynkowy skórzany o wartości 700,00 zł,

7.  odbiornik TV o wartości 1.200,00 zł,

8.  odbiornik TV z sypialni 600,00 zł,

9.  łóżko w sypialni o wartości 200,00 zł,

10.  komoda w sypialni o wartości 500,00 zł,

1.  meble sosnowe (komoda, szafa, łóżko) o wartości 500,00 zł,

2.  rower marki Kely o wartości 1.000,00 zł,

3.  rower marki Romet o wartości 1.800,00 zł,

4.  stół ogrodowy z 6 krzesłami o wartości 2.300,00 zł,

5.  leżak o wartości 100,00 zł,

6.  komoda ogrodowa o wartości 350,00 zł,

7.  parasol ogrodowy o wartości 50,00 zł,

8.  kosiarka o wartości 150,00 zł,

9.  dwa obrazy o wartości 1.000,00 zł,

10.  sprzęt nurkowy:

- balast nurkowy 2 kg (10 sztuk) o wartości 300,00 zł,

- balast nurkowy 3 kg (4 sztuki) o wartości 200,00 zł,

- buty neoprenowe (5 par) o wartości 250,00 zł,

- fajka do maski (8 sztuk) o wartości 240,00 zł,

- kombinezon nurkowy typu „suchy” o wartości 1.500,00 zł,

21. koń rasowy o wartości 1.500,00 zł

Łączna wartość majątku wynosi 525.260,00 zł

II ustalić, że udziały wnioskodawcy M. R. i uczestniczki D. P. w powyższym majątku są równe;

III dokonać podziału majątku dorobkowego w następujący sposób:

1. uczestniczce D. P. przyznać na wyłączną własność następujące rzeczy:

- nieruchomość zabudowana o powierzchni 0,1009 ha położona w P., składająca się z działki (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta (...),

- meble Kler (komoda, szafka pod telewizor, stół, stolik kawowy, 6 krzeseł),

- odbiornik TV (1.200,00 zł),

- meble sosnowe (komoda, szafa, łóżko),

- rower marki Kely,

- dwa obrazy,

- koń rasowy;

o łącznej wartości 511.340,00 zł;

2. wnioskodawcy M. R. przyznać na wyłączną własność następujące rzeczy:

- lodówka z 2013 r.,

- stół kuchenny z 6 krzesłami,

- komoda kolonialna,

- komplet wypoczynkowy skórzany,

- odbiornik TV,

- łóżko w sypialni,

- komoda w sypialni,

- rower marki Romet,

- stół ogrodowy z 6 krzesłami,

- leżak,

- komoda ogrodowa,

- parasol ogrodowy,

- kosiarka,

- sprzęt nurkowy,

o łącznej wartości 13.920,00 zł;

V zasądzić od uczestniczki D. P. na rzecz wnioskodawcy M. R. tytułem dopłaty kwotę 248.710,00 zł płatną w 3 ratach:

- pierwsza rata w kwocie 80.000,00 zł płatna do końca września 2021 r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia płatności tej kwoty w terminie,

- druga rata w kwocie 80.000,00 zł płatna do końca marca 2022 r z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia płatności tej kwoty w terminie,

- trzecia rata w kwocie 88.710,00 zł płatna do końca września 2022 r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia płatności tej kwoty w terminie;

V nakazać wnioskodawcy, by do końca września 2021 roku opuścił zajmowaną nieruchomości położoną w P. oraz by w tym terminie wnioskodawca i uczestniczka wydali sobie wzajemnie rzeczy, które są w ich posiadaniu, a które zostały przyznane drugiej stronie;

VI ustalić, że wnioskodawca M. R. poczynił wydatki na utrzymanie wspólnej nieruchomości w kwocie 14.569,38 zł oraz poniósł koszt naprawy zniszczonej rzeczy w kwocie 9.392,00 i z tego tytułu zasądzić od uczestniczki D. P. na rzecz M. R. kwotę 16.676,69 zł;

VII ustalić, że uczestniczka D. P. poniosła wydatki na utrzymanie konia w kwocie 15.600 zł i z tego tytułu zasądzić od wnioskodawcy M. R. na rzecz D. P. kwotę 7.800,00 zł;

VIII dalej idące wnioski i żądania stron oddalić;

IX ustalić, że wnioskodawca i uczestniczka ponoszą koszty postępowania stosownie do swojego udziału w sprawie;

X nakazać wnioskodawcy M. R. i uczestniczce D. P., aby uiścili na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze) kwoty po 2.449,59 zł tytułem zwrotu wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I Ns 318/16

UZASADNIENIE

Wnioskodawca M. R., po zajęciu stanowiska przez uczestniczkę k.82-92 i po wielokrotnym precyzowaniu wniosku k.185-191, 258, 260v, 554-555, 619, 777v, 788, 836-837 wniósł o ustalenie, że w skład majątku wspólnego pochodzącego ze związku małżeńskiego D. R. oraz M. R., rozwiązanego przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 9 marca 2016 r. wchodzą następujące składniki majątkowe:

1.  prawo własności działki nr (...) położonej w P., gm. K. o powierzchni 0,1009 ha, dla której założono księgę wieczystą nr (...), zabudowanej domem mieszkalnym jednorodzinnym, a który nie został ujęty w księdze wieczystej działki, o powierzchni użytkowej 159 m ², składającego się z salonu wraz z aneksem kuchennym na parterze oraz trzech pokoi i łazienki na piętrze, o wartości 334 400 zł, obciążony kredytem bankowym do 6.09.2031 r., do spłaty pozostało 29 120,47 CHF,

2.  ruchomości:

a)  lodówka z 2013 r. o wartości 200 zł,

b)  stół kuchenny z 6 krzesłami o wartości 2280 zł,

c)  komoda kolonialna w hol o wartości 2 200 zł,

d)  meble Kler (komoda + szafka pod telewizor + stół + stolik kawowy + 6 krzeseł o wartości 6 140 zł,

e)  komplet wypoczynkowy skórzany o wartości 700 zł,

f)  odbiornik TV o wartości 1 200 zł,

g)  odbiornik TV z sypialni o wartości 600 zł,

h)  łóżko w sypialni o wartości 200 zł,

i)  komoda w sypialni o wartości 500 zł,

j)  meble sosnowe (komoda, szafa, łóżko) o wartości 500 zł,

k)  rower marki Kely o wartości 1000zł,

l)  rower marki Romet o wartości 1800zł,

m)  stół ogrodowy z 6 krzesłami o wartości 2300 zł,

n)  leżak o wartości 100 zł,

o)  komoda ogrodowa o wartości 350 zł,

p)  parasol ogrodowy o wartości 50 zł,

q)  kosiarka o wartości 150 zł,

r)  koń rasowy o wartości 1 500 zł,

s)  dwóch obrazów o wartości 1 000 zł.

Wnioskodawca wniósł o dokonanie podziału majątku dorobkowego stron, w ten sposób, aby rzeczy i prawa wymienione w pkt. 1, 2 lit. a-c, e, g-i, l-p przypadły na jego rzecz, zaś pozostałe składniki majątku przyznać na własność uczestniczki. Wnioskodawca wniósł o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym małżonków, to jest 75 % dla wnioskodawcy oraz 25 % dla uczestniczki.

Wnioskodawca zgłosił do rozliczenia:

1.  kwotę 9 392,28 zł z tytułu kosztu naprawy drzwi wejściowych i balkonowych uszkodzonych przez uczestniczkę,

2.  kwotę 8038 franków szwajcarskich z tytułu spłaty kredytu bankowego w okresie po ustaniu wspólności majątkowej przy uwzględnieniu przelicznika na kurs złotego w dacie orzekania,

3.  kwoty 2351 zł z tytułu opłacania podatku za wspólną nieruchomość za lata 2016-2020,

4.  kwoty 800,85 zł z tytułu usunięcia awarii gazowego kotła znajdującego się w spornym domu,

5.  kwoty 11 417,53 zł z tytułu wydatków na utrzymanie wspólnej nieruchomości tj. opłat za gaz w okresie od 01.04.2016 r. do sierpnia 2020 r.

Uzasadniając swoje stanowisko wnioskodawca podał, że strony pozostawały w związku małżeńskim od 20 sierpnia 1994 roku do 9 marca 2016 roku, z którego to związku mają córkę J. ur. w (...) roku. Wnioskodawca podniósł, że w większym stopniu przyczynił się do powstania majątku, swoim i swojego ojca wysiłkiem wybudował dom, zaś uczestniczka nie angażowała się w to przedsięwzięcie skupiając się w tym czasie na związku z innym mężczyzną. Wnioskodawca wyjaśnił, że jego małżonka nie zajmowała się domem, a jedynie oddawała się swojej pasji – jeździe konnej. Wnioskodawca podał, że po wyprowadzce z domu uczestniczka dokonała zniszczenia drzwi wejściowych i drzwi tarasowych.

W odpowiedzi na wniosek i po sprecyzowaniu swojego stanowiska k. 258, 260v, 277-280, 353-354, 427-431,698-699, 777v, 885v uczestniczka D. P. wniosła o ustalenie, że w skład majątku dorobkowego małżonków wchodzą – poza składnikami majątku które strony zgodnie ustaliły – także sprzęt nurkowy, równowartość wkładu własnego wpłaconego przez uczestników przy zawieraniu umowy leasingu samochodu O. (...), wynagrodzenie jakie wnioskodawca otrzymał ze współpracy z firmami (...) sp. z o.o. oraz (...) Sp. z o.o., środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym wnioskodawcy, a także środki zgromadzone przez wnioskodawcę na subkoncie w ZUS. Uczestniczka zakwestionowała wartość nieruchomości.

Uczestniczka wniosła o zasądzenie na jej rzecz kwoty 21 tys. zł z tytułu korzystania z domu w P. przez wnioskodawcę ponad jego udział w okresie od 1.11.2015 r. do stycznia 2017 r., a także połowy kosztów utrzymania konia w okresie od ustania wspólności majątkowej do maja 2018 r. w kwocie 7 800 zł.

Uczestniczka wniosła o ustalenie, że udziały stron w majątku wspólnym są równe oraz o dokonanie podziału majątku wspólnego poprzez przyznanie składników wskazanych w pkt. 1 oraz 2 lit. d, f, j, k , q, r na wyłączną własność uczestniczki, zaś pozostałych składników – na własność wnioskodawcy.

Uzasadniając swoje stanowisko uczestniczka podniosła, że angażowała się w budowę domu, zajmowała się wystrojem wnętrza, a swoje wynagrodzenie przeznaczała na pokrycie wydatków rodziny. Uczestniczka wyjaśniła, że jej rodzice w znacznym stopniu przyczynili się do powstania majątku wspólnego. Uczestniczka wskazała, że dom powinien przypaść na jej rzecz z uwagi na sąsiedztwo z domem jej rodziców. Ponadto uczestniczka zadeklarowała ewentualną spłatę na rzecz wnioskodawcy ze środków pochodzących z darowizny jej rodziców.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. R. i D. P. pozostawali w związku małżeńskim w okresie od 20 sierpnia 1994 roku do 9 marca 2016 roku. Ze związku tego strony mają córkę J. urodzoną w (...) roku.

Dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z 9.3.2016 r. k. 11, odpis skrócony aktu małżeństwa k. 12, odpis skrócony aktu urodzenia k. 33.

W okresie trwania małżeństwa między stronami panował ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

(okoliczność bezsporna)

Wnioskodawca M. R. został zatrudniony w rodzinnej firmie należącej do ojca uczestniczki, gdzie pracował do 2016 roku. W 2011 roku wnioskodawca założył firmę, która zajmowała się prowadzeniem szkoleń z zakresu nurkowania.

(okoliczności bezsporne, a nadto wydruk z CEIDG k. 178)

Uczestniczka D. P. po urodzeniu córki J. zajmowała się domem oraz wychowaniem dziecka. Później podjęła pracę w firmie ojca. Kiedy jej siostra założyła salon kosmetyczny i okazało się, że jest w ciąży, to uczestniczka jej pomagała i pracowała w tym salonie.

Dowód: zeznania świadka E. P. (1) z dnia 9.12.2016 r. e-protokół rozprawy od 00:12:52 do 00:59:39, zeznania świadka E. P. (1) z dnia 9.12.2016 r. e-protokół rozprawy od 00:12:52 do 00:59:39, częściowo zeznania świadka A. R. z dnia 28.09.2016 r. e-protokół rozprawy od 00:23:53 do 01:02:20, częściowo zeznania świadka J. R. (1) z dnia 28.09.2016 r. e-protokół rozprawy od 01:25:13 do 01:46:40.

Po ślubie strony wynajmowały mieszkania, a następnie małżonkowie kupili mieszkanie przy ulicy (...) w K., które sprzedali w 2007 roku.

Dowody: zeznania świadka A. R. z dnia 28.09.2016 r. e-protokół rozprawy od 00:23:53 do 01:02:20, zeznania świadka J. R. (2) z dnia 28.09.2016 r. e-protokół rozprawy od 01:02:42 do 01:25:13, zeznania świadka J. R. (1) z dnia 28.09.2016 r. e-protokół rozprawy od 01:25:13 do 01:46:40 oraz z dnia 4.09.2019 r. e-protokół rozprawy od 01:05:01 do 01:17:08, zeznania świadka E. P. (1) z dnia 9.12.2016 r. e-protokół rozprawy od 00:12:52 do 00:59:39, zeznania świadka E. P. (2) z dnia 9.12.2016 r. e-protokół rozprawy od 00:59:39 do 01:36:08, umowa sprzedaży k. 112.

W dniu 9 marca 2006 roku strony kupiły działkę w P. o powierzchni 0,1009 ha, na której postawiły dom.

Dowód: umowa sprzedaży k. 29-30, treść księgi wieczystej nr (...) k. 24-28, wypis z rejestru gruntów k. 31, pozwolenie na budowę k. 35.

Część pieniędzy na budowę domu pochodziła z zaciągniętego przez strony w dniu 7.09.2006 r. kredytu mieszkaniowego w banku (...). Kwota kredytu wynosiła 40 738 franków szwajcarskich i została wypłacona w złotych. W umowie zostało określone, że kredyt miał zostać spłacony do 6.09.2031 r.

Dowód: umowa kredytu mieszkaniowego k. 47-50,65-66, harmonogram spłat k. 62-64.

Wartość nieruchomości wspólnej stron wynosi 500 000 zł.

Dowody: opinia biegłej z zakresu (...) z 28.12.2017 r. k. 458-499, operat szacunkowy biegłej sądowej z zakresu szacowania nieruchomości G. G. z dnia 7.09.2020 r. k. 794-829.

W sąsiedztwie domu należącego do stron znajduje się dom należący do rodziców D. P..

(okoliczności bezsporne)

Córka stron J. R. (1) w 2014 roku wyjechała do Anglii, gdzie wynajmowała mieszkanie i studiowała. Przed rozwiązaniem małżeństwa stron otrzymała ona od ojca 15 tysięcy funtów na wydatki związane ze swoim pobytem w Anglii. Na ten cel M. R. wypłacił z konta bankowego środki w wysokości 32 tys. i 62 tys. zł.

Dowód: zeznania świadka J. R. (1) z dnia 28.09.2016 r. e-protokół rozprawy od 01:25:13 do 01:46:40 oraz z dnia 4.09.2019 r. e-protokół rozprawy od 01:05:01 do 01:17:08, zeznania wnioskodawcy z dnia 9.03.2018 r. e-protokół rozprawy od 00:18:43 do 00:39:51, z dnia 30.05.2018 r. e-protokół rozprawy od 00:54:56 do 01:35:03, z dnia 8.07.2020 r. e-protokół rozprawy od 01:44:38 do 01:59:05, z dnia 10.02.2020 r. e-protokół rozprawy od 00:54:53 do 01:16:52, historia rachunków bankowych wnioskodawcy k. 425.

W skład majątku wspólnego stron wchodziły:

- lodówka z 2013 r. o wartości 200,00 zł,

- stół kuchenny z 6 krzesłami o wartości 2.280,00 zł,

- komoda kolonialna o wartości 2.200,00 zł,

- meble Kler (komoda, szafka pod telewizor, stół, stolik kawowy, 6 krzeseł) o wartości 6.140,00 zł,

- komplet wypoczynkowy skórzany o wartości 700,00 zł,

- odbiornik TV o wartości 1.200,00 zł,

- odbiornik TV z sypialni 600,00 zł,

- łóżko w sypialni o wartości 200,00 zł,

- komoda w sypialni o wartości 500,00 zł,

- meble sosnowe (komoda, szafa, łóżko) o wartości 500,00 zł,

- rower marki Kely o wartości 1.000,00 zł,

- rower marki Romet o wartości 1.800,00 zł,

- stół ogrodowy z 6 krzesłami o wartości 2.300,00 zł,

- leżak o wartości 100,00 zł,

- komoda ogrodowa o wartości 350,00 zł,

- parasol ogrodowy o wartości 50,00 zł,

- kosiarka o wartości 150,00 zł,

- dwa obrazy o wartości 1.000,00 zł,

- koń rasowy o wartości 1.500,00 zł.

(okoliczności bezsporne)

W skład majątku wspólnego stron wchodził także sprzęt nurkowy w postaci:

- balastu nurkowego 2 kg (10 sztuk) o wartości 300,00 zł,

- balastu nurkowego 3 kg (4 sztuki) o wartości 200,00 zł,

- butów neoprenowych (5 par) o wartości 250,00 zł,

- fajek do maski (8 sztuk) o wartości 240,00 zł,

- kombinezonu nurkowy typu „suchy” o wartości 1.500,00 zł.

Dowód: protokół wizji k. 617-618, opinia biegłego P. M. z 2.01.2019 r. k. 668.

Jeszcze przed rozwiązaniem małżeństwa, w listopadzie 2015 roku, D. P. wyprowadziła się ze wspólnego domu w P..

Dowód: zeznania uczestniczki z dnia 9.03.2018 r. e-protokół rozprawy od 00:04:24 do 00:18:43, z dnia 30.05.2018 r. e-protokół rozprawy od 01:39:27 do 02:29:53, z dnia 10.02.2021 r. e-protokół rozprawy od 01:16:59 do 01:44:14.

Przy próbie dostania się do domu uczestniczka dokonała zniszczenia drzwi wejściowych i drzwi balkonowych we wspólnym domu.

(okoliczności bezsporne)

Wnioskodawca pokrył koszt naprawy tych uszkodzeń w łącznej kwocie 9 392,28 zł.

Dowody: kosztorys k. 56v, faktura VAT k. 632.

W dniu 14.07.2015 r. wnioskodawca zawarł umowę leasingu samochodu osobowego O. (...). W kwietniu 2019 roku wnioskodawca zdał przedmiot leasingu na rzecz osoby trzeciej, gdyż wykupienie auta było dla niego nieopłacalne.

Dowody: umowa leasingu wraz z załącznikami k. 325-330, pismo (...) k. 783, umowa cesji leasingu k. 784-786, zeznania wnioskodawcy z dnia 9.03.2018 r. e-protokół rozprawy od 00:18:43 do 00:39:51, z dnia 30.05.2018 r. e-protokół rozprawy od 00:54:56 do 01:35:03, z dnia 8.07.2020 r. e-protokół rozprawy od 01:44:38 do 01:59:05, z dnia 10.02.2020 r. e-protokół rozprawy od 00:54:53 do 01:16:52.

M. R. poniósł wydatki na utrzymanie wspólnej nieruchomości z tytułu podatku w kwocie 2 351 zł, usunięcia awarii kotła gazowego w kwocie 800,85 zł, dostarczania paliwa gazowego w kwocie 11 417,53 zł.

Dowody: faktury k. 514-521, 586-597, 857, 874 decyzje k. 526, 560-561, potwierdzenia przelewów k. 598-603, 634-638, 856, 862, 870, upomnienie k.863.

D. P. poniosła wydatki na utrzymanie konia rasowego w wysokości 15 600 zł.

Dowody: potwierdzenia przelewów k. 700-714.

Na dzień ustania wspólności majątkowej stron na ich rachunkach bankowych pozostały niewielkie kwoty pieniężne.

Dowody: wyciąg z konta osobistego k. 312-313, wyciąg z rachunku k. 348-349, historia rachunków k. 425.

Wnioskodawca obecnie buduje nowy dom. Są w nim jeszcze wykonywane prace, ale w nim pomieszkuje. Zarabia około 40 tys. zł miesięcznie.

Dowód: zeznania wnioskodawcy z dnia 9.03.2018 r. e-protokół rozprawy od 00:18:43 do 00:39:51, z dnia 30.05.2018 r. e-protokół rozprawy od 00:54:56 do 01:35:03, z dnia 8.07.2020 r. e-protokół rozprawy od 01:44:38 do 01:59:05, z dnia 10.02.2020 r. e-protokół rozprawy od 00:54:53 do 01:16:52.

Uczestniczka obecnie pracuje jako konsultantka w agencji marketingowej z dochodami 7 000 zł brutto miesięcznie.

Dowód: zeznania uczestniczki z dnia 9.03.2018 r. e-protokół rozprawy od 00:04:24 do 00:18:43, z dnia 30.05.2018 r. e-protokół rozprawy od 01:39:27 do 02:29:53, z dnia 10.02.2021 r. e-protokół rozprawy od 01:16:59 do 01:44:14.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 31 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Strony postępowania nie zawierały umowy majątkowej. Przez cały czas trwania małżeństwa łączyła ich zatem wspólność ustawowa. Cezurą czasową istotną z punktu widzenia wydania rozstrzygnięcia był okres między 20.08.1994 r. (dzień zawarcia małżeństwa) a 9.03.2016 r. (orzeczenie rozwodu). W tym czasie strony pozostawały w związku małżeńskim (zob. wyrok Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z 9.3.2016 r. k. 11, odpis skrócony aktu małżeństwa k. 12).

Stosownie do treści przepisu art. 567 § 3 k.p.c. do postępowania o podział majątku stosuje się odpowiednio przepisy o dziale spadku. Tak więc, stosując odpowiednio przepis art. 684 k.p.c., skład i wartość majątku wspólnego ustala sąd.

Strony zgodnie podały, że w skład majątku wspólnego wchodzi nieruchomość zabudowana o powierzchni 0,1009 ha położona w P., składająca się z działki (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta (...). Treść księgi nie odzwierciedla stanu faktycznego bowiem dotyczyła ona nieruchomości niezabudowanej. Niewątpliwe jednak jest, że strony na działce nr (...) wybudowały wspólny dom. Wartość tej nieruchomości została ustalona w oparciu o opinie biegłych - B. J. oraz G. G.. Biegła sądowa G. G. oszacowała wartość nieruchomości wspólnej stron na kwotę 500 000 zł. Strony nie kwestionowały takiej wartości. W tych warunkach należało przyjąć, że wartość nieruchomości w P. wynosi 500 000 zł. Przy ustalaniu wartości nieruchomości pominięto wartość obciążenia hipotecznego. Na taki sposób określania wartości nieruchomości podlegającej podziałowi wskazywał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 lipca 2019 r. ( zob. uchwała SN z 25.7.2019 r., III CZP 14/19, LEX nr 2698435). Nie zachodziły żadne okoliczności, a przynajmniej nikt na takie nie wskazywał, aby należało odstąpić od tej zasady. Sąd też nie dostrzega istotnych powodów, które mogłyby przemawiać za uwzględnieniem istnienia na nieruchomości obciążenia hipotecznego.

W skład majątku wspólnego nie wchodziły inne nieruchomości, w szczególności lokal mieszkalny na B., który rzekomo miał nabyć wnioskodawca. Zdarzenie takie zostało wymyślone przez wnioskodawcę w celu sprowokowania byłej małżonki.

W skład majątku wspólnego wchodziły także ruchomości ujęte w pkt. I 2-19 i 21 sentencji postanowienia, których istnienie strony zgodnie potwierdziły. Strony doszły do porozumienia dotyczącego wartości tych składników majątku.

Jeśli chodzi o sprzęt do nurkowania to jego skład został ustalony w oparciu o dokonane oględziny, a wartość w oparciu o opinię biegłego P. M.. Do określanie wartości kombinezonu „suchego” przyjęto średnią wartość podaną przez biegłego, a więc – 1 500 zł. Innego sprzętu do nurkowania - jak tego, który został poddany oględzinom – nie wzięto pod uwagę, gdyż takowy zaginął. Twierdzenia wnioskodawcy w tym zakresie potwierdził świadek M. K..

W tym miejscu odnieść się trzeba do żądań zgłoszonych przez uczestniczkę na temat istnienia jeszcze innych – poza ujętymi w sentencji postanowienia - składników majątku ustawowego. Uczestniczka formułowała takie żądania co do:

- środków pieniężnych, którymi dysponował wnioskodawca, a które znajdowały się na jego rachunkach bankowych,

- środków zgromadzonych na subkoncie wnioskodawcy w ZUS,

- rozliczenia przedmiotu umowy leasingu (samochodu O. (...)), którą to umowę wnioskodawca zawarł jeszcze przed ustaniem wspólności majątkowej,

- wynagrodzenia jakie wnioskodawca otrzymał ze współpracy z firmami (...) sp. z o.o. oraz (...) Sp. z o.o.

Na początek trzeba wskazać, że podział majątku wspólnego obejmuje składniki majątkowe, które były elementami majątku wspólnego w chwili ustania wspólności ustawowej i które istnieją w chwili dokonywania podziału, tj. wydania orzeczenia. Przy jego dokonywaniu nie uwzględnia się tych wspólnych składników majątkowych, które w czasie trwania wspólności ustawowej lub po jej ustaniu zostały zużyte zgodnie z prawem (art. 36 - 40 KRO i art. 42 KRO), natomiast uwzględnia się, ale tylko w ramach rozliczeń, tj. rachunkowo, składniki majątkowe, które zostały bezprawnie zbyte, zniszczone zużyte lub roztrwonione przez jedno z małżonków. W tym wypadku, przy podziale majątku wspólnego ich wartość podlega zaliczeniu na poczet udziału przypadającego drugiemu małżonkowi ( post. SN z 19.6.2009 r., sygn. akt V CSK 485/08, LEX). Każdy z małżonków może domagać się rozliczenia z tytułu nieuzasadnionego zbycia i roztrwonienia przez drugiego małżonka składników majątku wspólnego. Roszczenie takie ma charakter odszkodowawczy i swoją ogólną podstawę znajduje w art. 415 k.c., może zatem obejmować nie tylko powstałą stratę, lecz także utracone korzyści, które weszłyby do majątku wspólnego. Rozliczenie zaś tej straty przeprowadza się m.in. w ten sposób, że kwoty które małżonek obowiązany jest zwrócić na rzecz majątku wspólnego, dolicza się do wartości tego majątku, a następnie zalicza na udział małżonka zobowiązanego do zwrotu ( zob. postanowienie SN z 17.4.2000 r., V CKN 25/00, LEX nr 1129169, Krystyna Skiepko w: Jacek Ignaczewski /red./, Komentarz do spraw podziału majątku wspólnego małżonków, wyd. 3, Wolters Kluwer s. 479). Jeśli chodzi o środki pieniężne na kontach bankowych, to z historii rachunków wynika, że wnioskodawca w ostatnim okresie przed rozwiązaniem małżeństwa faktycznie dokonywał wypłat dużych kwot pieniędzy tj. kwot po 32 tys. zł i 62 tys. zł. Wnioskodawca środki te przeznaczył jednak na usprawiedliwione potrzeby rodziny, a konkretnie: na potrzeby wspólnego dziecka stron – J. R. (1). Zeznała ona, że ojciec przekazał jej przy okazji świąt w 2015 i 2016 r. znaczne kwoty pieniężne, które wydała na opłacenie mieszkania w Anglii za cały rok z góry, a także na bieżące życie. Zeznania te były spójne z zeznaniami wnioskodawcy, a dodatkowo potwierdzał je fakt, że strony, a także rodzice uczestniczki, wspomagali J. R. (1) finansowo podczas jej pobytu we W. i w Anglii. Brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że wnioskodawca zużył te środki niezgodnie z prawem. Na dzień ustania wspólności majątkowej stron na kontach bankowych wnioskodawcy pozostały niewielkie kwoty pieniężne (zob. k. 312-313, 348-349, 425), które najpewniej zostały zużyte na bieżące potrzeby. Trzeba zaznaczyć, że moment ustania wspólności majątkowej małżeńskiej nie jest chwilą, w której byli małżonkowie są pozbawieni prawa do korzystania z przedmiotów lub środków będących wcześniej ich majątkiem wspólnym.

Uczestniczka wnosiła o podział środków zgromadzonych przez wnioskodawcę na subkoncie w ZUS. W myśl przepisu art. 31 § 2 pkt 3 KRO do majątku wspólnego należą środki zgromadzone na rachunku otwartego funduszu emerytalnego każdego z małżonków. Trzeba jednak wskazać, że sąd nie może dokonywać podziału tych środków, gdyż wymagałoby to dokonywania stosownych przeliczeń. Rozliczenie zgromadzonych przez małżonka środków oraz sposób przekazania należnej części drugiemu z małżonków regulują przepisy art. 126-130 ustawy z 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych ( tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 989).

Nie można było przyjąć, jak tego chciała uczestniczka, by jako składnik majątku wspólnego zaliczyć wynagrodzenie otrzymane przez prowadzącego działalność gospodarczą M. R. z tytułu współpracy z firmami (...) sp. z o.o. oraz (...) Sp. z o.o. Fakt, że faktury opiewały na określone kwoty, nie dawał podstaw do przyjęcia, by właśnie środki w takiej wysokości stanowiły majątek wspólny stron. Otrzymanie przez wnioskodawcę przelewu w określonej kwocie nie wskazuje, żeby był to jego czysty zysk. Takie podejście nie uwzględnia bowiem faktu ponoszenia kosztów np. wynagrodzenia wypłacanego pracownikom w przyszłości, kosztów materiałowych, podatków itp. Nie da się „zamknąć” w jednym momencie przychodu i kosztów z działalności gospodarczej, by określone walory finansowe ująć jako składnik majątku wspólnego. Co do zasady jako składniki majątku wspólnego można ująć maszyny i urządzenia wchodzące w skład przedsiębiorstwa prowadzonego przez jednego z małżonków. Jak wynikało z zeznań wnioskodawcy (k. 894v), a uczestniczka temu nie zaprzeczyła, podejmując w 2015 roku działalność w zakresie obróbki skrawaniem metali, M. R. nie dysponował żadnymi maszynami.

Wyjaśnienia wymaga jeszcze kwestia leasingu samochodu O. (...). Nie może budzić wątpliwości, że zawarcie umowy leasingu przez jednego z małżonków (prowadzącego działalność gospodarczą) w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, ma ten skutek, że prawo to przy spełnieniu określonych warunków wchodziłoby z zasady do majątku wspólnego. Ustabilizowana jest od dawna wykładnia przepisów prawa rodzinnego dotyczących wspólności majątkowej, odróżniających stosunki majątkowe zewnętrzne i stosunki wewnętrzne pomiędzy małżonkami. Jeśliby doszło do wykupu przedmiotu leasingu po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, to działanie byłego małżonka dokonującego zakupu miałoby charakter realizacji uprawnień wynikających z ekspektatywy przypisanej do majątku wspólnego ( zob. uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z 28 stycznia 2015 r., II CSK 322/14, wyrok Sądu Najwyższego z 5 października 2016 r., III CSK 382/15, LEX). Wnioskodawca wyjaśnił w sposób logiczny, że ze względów fiskalnych nieopłacalne było nabywanie przez niego leasingowanego samochodu. Scedował on uprawnienia z umowy leasingu na inny podmiot, tak więc pojazd O. (...) nie stał się składnikiem majątku wspólnego stron.

Wyjaśnienie powyższego dawało podstawy do ustalenia, że składnikami majątku wspólnego były rzeczy istniejące w chwili podziału majątku. Nie było podstaw do przypisywania wnioskodawcy, że w sposób nieuprawniony wyzbył się rzeczy czy też doprowadził do rozdysponowania rzeczami ze szkodą dla majątku wspólnego. Ustalona wartość wszystkich składników majątku wspólnego stron wynosiła 525 260 zł.

W następnej kolejności należało ustalić udziały stron w majątku wspólnym. Zgodnie z przepisem art. 43 § 1 KRO oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zasadą ogólną jest zatem zasada równości udziałów małżonków w majątku wspólnym. Odstępstwo od niej przewidują przepisy art. 43 § 2 i 3 KRO, według których z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. Jak podkreślił Sąd Najwyższy, odejście od zasady równości udziałów możliwe jest jedynie wtedy, gdy małżonek, przeciwko któremu skierowane jest żądanie, w sposób rażący i uporczywy nie przyczynia się do powiększania majątku wspólnego stosownie do swych sił i możliwości zarobkowych. Nie w każdym zatem przypadku istnienia różnicy w przyczynianiu się do powiększenia majątku wspólnego art. 43 § 2 KRO powinien być zastosowany ( por. postanowienie SN z 26.11.1973 r., III CRN 227/73, OSNCP 1974/11, poz. 189; postanowienie SN z 30.11.1972 r., III CRN 235/72, OSNCP 1973/10, poz. 174). W realiach sprawy brak było podstaw żeby odstąpić od zasady ogólnej równości udziałów małżonków w majątku wspólnym. Wnioskodawca otrzymał zatrudnienie w rodzinnej firmie należącej do ojca uczestniczki. Główny składnik majątku - sporny dom został wybudowany częściowo ze środków pochodzących ze sprzedaży mieszkania przy ulicy (...), z zaciągniętego kredytu, a także darowizn od rodziców stron. Uczestniczka po urodzeniu dziecka zajmowała się jego wychowaniem, dbała o dom, podjęła pracę w firmie ojca, a także pomagała swojej siostrze w prowadzeniu salonu kosmetycznego, kiedy ta zaszła w ciąże. Zgodnie z przepisem art. 43 § 3 KRO przy ocenie, w jakim stopniu każdy z małżonków przyczynił się do powstania majątku wspólnego, uwzględnia się także nakład osobistej pracy przy wychowaniu dzieci i we wspólnym gospodarstwie domowym. Oceniając cały okres trwania wspólności majątkowej stron, można przyjąć, że nakłady finansowe i nakłady pracy były większe po stronie wnioskodawcy, jednakże uczestniczka kompensuje je nakładem osobistej pracy przy wychowaniu dziecka i pracy we wspólnym gospodarstwie domowym, choćby przed wybudowaniem domu w P.. W przekonaniu sądu nie istnieją ważne powody, które pozwalałyby na odstępstwo od reguły równości udziałów małżonków w majątku wspólnym. Dlatego też w punkcie II postanowienia ustalono, że udziały wnioskodawcy i uczestniczki w majątku wynoszą po ½.

Kolejnym etapem było przyznanie poszczególnych przedmiotów wchodzących w skład majątku wspólnego na rzecz jednego bądź drugiego z małżonków. Dokonując podziału wzięto pod uwagę zgodne stanowiska stron co do chęci przejęcia rzeczy ruchomych. Na rozprawie w dniu 10.02.2021 r. wnioskodawca zadeklarował chęć przejęcia sprzętu ogrodowego. Obie strony zgłosiły chęć przejęcia domu. Zdecydowano o przyznaniu tego składnika majątku na rzecz uczestniczki z dwóch zasadniczych powodów. Przede wszystkim uczestniczka, w przeciwieństwie do wnioskodawcy, nie ma własnego lokalu. Wnioskodawca wskazał, że kończy budowę drugiego domu, gdzie aktualnie pomieszkuje. Dodatkowo trzeba podnieść, że dom w P. sąsiaduje w bezpośredniej bliskości z domem rodziców D. P.. Wnioskodawca jest skłócony z rodziną uczestniczki. Jest to następny, choć nie najważniejszy argument, przemawiający za tym, aby dom przyznać na własność uczestniczki. W punkcie III sentencji postanowienia uczestniczce przyznano rzeczy o łącznej wartości 511 340 zł, zaś wnioskodawcy – 13 920 zł.

Wartość majątku wspólnego stron wynosiła 525 260 zł. Udziały stron w tym majątku wynosiły po połowie. Każdej ze stron powinien przypaść majątek o wartości 262 630 zł. Wnioskodawcy przyznano natomiast na własność składniki majątku o łącznej wartości 13 920 zł, zaś uczestniczce – o łącznej wartości 511 340 zł. Należało zatem dokonać wyrównania wartości udziałów poprzez zasądzenie odpowiedniej dopłaty. W myśl bowiem przepisu art. 212 § 1 zd. 1 k.c. jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Różnicę pomiędzy wartością majątku, jaką otrzymał wnioskodawca (13 920 zł), a wartością majątku jaką winien otrzymać (262 630 zł), to jest kwotę 248 710 zł należało zatem zasądzić od uczestniczki na rzecz wnioskodawcy. Sumę taką podzielono na trzy mniej więcej równe raty. Uczestniczka deklarowała szybkie spłacenie wnioskodawcy m.in. dzięki środkom od rodziców. I tak, pierwsza rata w kwocie 80 000 zł powinna zostać uiszczona do końca września 2021 r., druga w kwocie 80 000 zł – do końca marca 2022 r., zaś trzecia w kwocie 80 710 zł – do końca września 2021 r. Ustalenie rat na jeszcze odleglejszy termin byłoby krzywdzące dla wnioskodawcy, w sytuacji gdy wspólność majątkowa ustała stosunkowo dawno temu. Z terminem pierwszej raty powiązano opróżnienie zajmowanej nieruchomości w P. przez wnioskodawcę oraz wzajemne wydanie sobie rzeczy, które są w posiadaniu stron, a które zostały przyznane drugiej stronie.

Strony zgłosiły żądania rozliczenia wydatków poniesionych po rozwiązaniu małżeństwa na przedmioty należące do majątku wspólnego, a także żądania dotyczące posiadania nieruchomości wyłącznie przez jedną ze stron. Wzajemne roszczenia małżonków z tytułu posiadania poszczególnych przedmiotów stanowiących majątek wspólny, pobranych pożytków i innych przychodów, spłaconych długów w czasie od chwili ustania wspólności ustawowej do chwili podziału majątku wspólnego znajdują podstawę prawną w przepisie art. 46 KRO, który każe stosować do rozliczeń obejmujących okres od chwili ustania wspólności ustawowej odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku. Chodzi tutaj o przepis art. 686 rozpatrywany w związku z przepisem art. 567 § 3 k.p.c.

W pierwszej kolejności trzeba odnieść się do żądania uczestniczki dotyczącego wyłącznego korzystania przez wnioskodawcę z domu w P.. Należy wskazać, że z chwilą orzeczenia rozwodu doszło do ustania wspólności majątkowej, a w jej miejsce pojawiła się rozdzielność majątkowa. Nie oznacza to, że wspólny majątek przestał istnieć. Zmienił się jednak rodzaj współwłasności – ze współwłasności łącznej, na współwłasność w częściach ułamkowych. Z definicji współwłasności zawartej w art. 195 k.c. wynika, że ten stosunek prawnorzeczowy ma trzy cechy: jedność przedmiotu, wielość podmiotów i niepodzielność wspólnego prawa. Taki zbieg uprawnień kilku osób do jednego przedmiotu rodzi wiele problemów i sporów. Żądanie uczestniczki wymagało rozważań co do zakresu regulacji objętej przepisem art. 206 k.c. Zgodnie z jego treścią każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. W uchwale z dnia 19 marca 2013 r. Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że współwłaściciel może domagać się od pozostałych współwłaścicieli, korzystających z rzeczy wspólnej z naruszeniem art. 206 k.c. w sposób wyłączający jego współposiadanie, wynagrodzenia za korzystanie z tej rzeczy na podstawie art. 224 §2 lub art. 225 k.c. ( zob. uchwała Sądu Najwyższego z 19 marca 2013 r., sygn. III CZP 88/12, LEX). Z art. 206 k.c. nie można racjonalnie wywodzić uprawnienia współwłaścicieli do współposiadania i korzystania z rzeczy wspólnej „w granicach udziału” lub „ponad udział”. Współwłaścicielowi nie przysługuje prawo do określonej części rzeczy wspólnej, lecz prawo do posiadania całej rzeczy. Jak wskazał Sąd Najwyższy, współwłaściciel który pozbawia innego współwłaściciela współposiadania i korzystania z rzeczy w sposób określony w art. 206 k.c., narusza jego uprawnienie wynikające ze współwłasności, a sam w zakresie, w jakim posiada rzecz i korzysta z niej w sposób wyłączający współposiadanie i korzystanie innych współwłaścicieli rzeczy, działa bezprawnie ( zob. uchwały Sądu Najwyższego z 10 maja 2006 r., III CZP 9/06 oraz z dnia 13 marca 2008 r., III CZP 3/08, OSNC 2009, nr 4, poz. 53). W realiach sprawy mieliśmy jednak do czynienia z sytuacją, że D. P. jeszcze przed orzeczeniem rozwodu opuściła wspólny dom w P.. Należy zauważyć, że do rozwiązania małżeństwa doszło z winy uczestniczki. To ona dopuściła się zdrady i to zapewne było przyczyną opuszczenia przez nią domu. Późniejsza próba dostania się do domu doprowadziła do zniszczenia, co było podstawą do wydania postanowienia o zabezpieczeniu. Takie orzeczenie nie może być traktowane jako działanie ze strony wnioskodawcy ukierunkowane na pozbawienie uczestniczki prawa do korzystania z domu. Dlatego żądanie uczestniczki o zapłatę kwoty 21 000 zł podlegało oddaleniu.

Uczestniczka zgłaszała do rozliczenia wydatki poniesione na utrzymanie wspólnych rzeczy tj. konia rasowego. Zgodnie z art. 207 k.c. współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną w stosunku do wielkości udziału, a zatem w niniejszej sprawie – w myśl zasady wynikającej z art. 43 KRO w majątku wspólnym – po połowie. W takim udziale strony powinny partycypować w wydatkach na utrzymanie wspólnych rzeczy. Uczestniczka przedstawiła dowody wskazujące na poniesienie przez nią wydatków na utrzymanie konia rasowego w kwocie 15 600 zł. Zasądzeniu na jej rzecz od wnioskodawcy podlegała zatem połowa tej kwoty, a więc 7 800 zł.

Wnioskodawca z kolei żądał rozliczenia wydatków na utrzymanie domu w P.. Podstawa prawna dokonania stosownych rozliczeń znajduje się w powołanym wyżej przepisie art. 207 k.c. W ocenie sądu zasadne jest rozliczenie kosztów opłacenia przez wnioskodawcę podatków (w kwocie 2 351 zł), usunięcia awarii kotła gazowego (w kwocie 800,85 zł), a także kosztów zużycia paliwa gazowego (w kwocie 11 417,53 zł). Wydatki te, biorąc pod uwagę charakter rzeczy (dom), powinny obciążać strony po połowie. Wydatki i ciężary te miały charakter nakładów koniecznych. Ich wydatkowanie było niezbędne do zachowania nieruchomości we właściwym stanie. Łącznie była to zatem kwota 14 569,38 zł poniesiona przez wnioskodawcę. Z energii elektrycznej korzystał natomiast wyłącznie sam wnioskodawca i brak jest podstaw do zasądzenia zwrotu tych wydatków. Uczestniczka powinna zatem zwrócić wnioskodawcy połowę tej sumy tj. kwotę 7 284,69 zł. Dodatkowo uczestniczka powinna w całości pokryć koszty naprawy drzwi i okien, gdyż to ona dokonała zniszczeń tych rzeczy. Koszt przywrócenia rzeczy do stanu sprzed szkody wyniósł 9 392 zł i wynikał z przedłożonej przez wnioskodawcy faktury i kosztorysu. Należało zatem ustalić, że wnioskodawca poczynił wydatki na utrzymanie wspólnej nieruchomości w kwocie 14 569,38 zł oraz poniósł koszt naprawy zniszczonej rzeczy w kwocie 9 392 zł. Z tego tytułu zasądzono od uczestniczki na rzecz wnioskodawcy kwotę 16 676,69 zł (7 284,69 zł + 9 392 zł).

Niezależnie od tego, wnioskodawca wnosił o rozliczenie wspólnego kredytu stron. M. R. wnosił o ustalenie i przeliczenie kwoty 8 038 franków szwajcarskich z uwzględnieniem przelicznika w dacie orzekania i zasądzenie połowy z takiej kwoty od uczestniczki. Mimo zobowiązania na rozprawie w dniu 8.07.2020 r. (k. 777v) i zarządzenia z 13.08.2020 r. (k. 780) wnioskodawca nie sformułował swego żądania w tym względzie w sposób właściwy dla roszczenia procesowego. Wnioskodawca nie spłacał kredytu w obcej walucie, dlatego nie było podstaw do nakazywania zwrotu tak określonych należności. Rolą sądu nie jest dokonywanie przeliczeń według kursów walut. Wnioskodawca na rozprawie w dniu 10.02.2021 r. złożył zaświadczenie na dowód tego, że poniósł wydatki na spłatę długów, przy czym nawet nie sformułował swojego roszczenia w tej mierze, niejako żądając od sądu, aby sam dokonał określonych przeliczeń. Jako utrwalone należy potraktować stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w postanowieniu z dnia 4 kwietnia 2012 r. ( zob. postanowienie SN z 4.4.2012 r., I CSK 323/11, Legalis), że o zwrocie wydatków i nakładów z majątku odrębnego na majątek wspólny sąd orzeka wyłącznie na wniosek zgłoszony w postępowaniu w pierwszej instancji, a zgłaszający ten wniosek powinien dokładnie określić swoje żądanie tj. zgodnie z art. 187 § 1 pkt 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Tym bardziej wymagania takie należy stosować do roszczeń dotyczących rozliczeń z tytułu wydatków i nakładów dokonywanych po ustaniu wspólności majątkowej, które w przeciwieństwie do roszczeń z tytułu nakładów z majątku odrębnego na majątek wspólny, mogłyby być dochodzone w odrębnym procesie, gdyby nie fakt toczącego się postępowania o podział majątku pomiędzy byłymi małżonkami. Regulację określającą konieczność dochodzenia tego roszczeń w sprawie o podział majątku stanowi art. 46 KRO, a także art. 686 i 567 § 3 k.p.c. oraz art. 618 § 3 w zw. z art. 688 k.p.c. ( patrz postanowienie SN z 15.4.2011 r., II CSK 430/10, LEX nr 8465660).

Z wyżej opisanych przyczyn należało oddalić dalej idące wnioski stron w zakresie zgłoszonych do rozliczenia wydatków powstałych po rozwiązaniu małżeństwa, czy też żądania powódki z tytułu posiadania. Rozstrzygnięcie w tym zakresie obejmuje punkt IX sentencji postanowienia.

Orzekając o kosztach postępowania pomiędzy stronami sąd uznał, ze powinny one je ponosić stosownie do ogólnej reguły wynikającej z przepisu art. 520 § 1 k.p.c. tj. stosownie do swojego udziału w sprawie. Obie strony były w równym stopniu zainteresowane rozstrzygnięciem, a ich interesy nie były sprzeczne.

Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze wyłożył tymczasowo łącznie kwotę 4 899,18 zł na wynagrodzenie biegłych za sporządzenie opinii. Zgodnie z przepisami art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 520 § 1 k.p.c. należało stronom, aby uiściły na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze kwoty po 2 449,59 zł tytułem zwrotu wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.