Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Dziwiński

Protokolant: Anna Lasko

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2021 r. w Kamiennej Górze

sprawy z powództwa J. B.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki J. B. kwotę 4.982,54 zł (słownie złotych: cztery tysiące dziewięćset osiemdziesiąt dwa 54/100) wraz z odsetkami liczonymi następująco:

- od kwoty 4.712,54 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 03.07.2018 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 270,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01.07.2019 r. do dnia zapłaty;

II  wobec cofnięcia pozwu umarza postępowanie w zakresie żądania ponad kwotę 4.982,54 zł;

III  dalej idące powództwo oddala;

IV  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 917,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

V  nakazuje stronie pozwanej Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W., aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze) kwotę 1.124,53 zł tytułem zwrotu wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa (874,53 zł) oraz tytułem opłaty (250,00 zł), od uiszczenia której powódka była zwolniona.

Sygn. akt I C 281/19

UZASADNIENIE

Powódka J. B. po ostatecznym doprecyzowaniu pozwu wniosła o zasądzenie od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na swoją rzecz kwoty 4.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 03.07.2018 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 982,54 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia wraz z ustawowymi odsetkami. Wniosła również o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 12 grudnia 2017 r. w K. doszło do kolizji drogowej, w której poszkodowana została J. B.. Sprawcą zdarzenia była L. L. kierującą pojazdem marki T. (...) o nr rej (...), która nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu i doprowadziła do zdarzenia z prawidłowo jadącym przed nią samochodem osobowym marki P. o nr rej. (...), kierowanym przez powódkę. W wyniku zaistniałego zdarzenia, powódka, doznała obrażeń ciała w postaci urazu kręgosłupa odcinka szyjnego ze skręceniem i naderwaniem tego odcinka, urazu kręgosłupa odcinka L-S, a także urazu psychicznego. Sprawca zdarzenia L. L. posiadała ubezpieczenie w zakresie OC u strony pozwanej. W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana odmówiła wypłaty odszkodowania w związku ze zdarzeniem z dnia 12.12.2017 r., gdyż dokumentacja medyczna nie daje podstaw do stwierdzenia, aby w następstwie wypadku doszło do powstania trwałych następstw pourazowych u poszkodowanej. Powódka nie zgadza się ze stanowiskiem strony pozwanej. W jej ocenie analiza charakteru doznanych urazów, sposób leczenia i jego okres stanowią podstawę do przyznania na jej rzecz kwoty zadośćuczynienia, która to będzie stosowna do doznanej krzywdy. Wskazała również, że poniosła koszty leczenia, na które składały się: zakup leków, koszty wizyt lekarskich, badań, zabiegów fizjoterapeutycznych, masaży.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu zaprzeczyła, aby powódka na skutek zdarzenia z dnia 12.12.2017r. doznała jakiejkolwiek krzywdy, w tym przede wszystkim aby wystąpiły u niej po zdarzeniu dolegliwości opisane przez nią w pozwie oraz aby istniał między nimi związek przyczynowy. W jej ocenie w wyniku wypadku powódka nie odniosła jakiegokolwiek trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, w związku z czym brak jest podstaw do uwzględnienia roszczenia o zadośćuczynienie oraz odszkodowanie. Strona pozwana wskazała, że na miejsce zdarzenia nie wezwano pogotowia ratunkowego, co świadczy o tym, że doznane przez nią urazy nie zagrażały jej zdrowiu lub życiu. Mogła ona doznać urazu tzw. whiplash, zaś dolegliwości można zakwalifikować jako dystorsję szyjnego odcinka kręgosłupa. Ponadto J. B. nie wykazała jakiegokolwiek wpływu wypadku na swój stan zdrowia psychicznego, nie uczęszczała do psychologa ani psychiatry. Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. wskazało, że nieznaczny i krótkotrwały rozstrój zdrowia nie stanowi dostatecznej podstawy żądania zadośćuczynienia, a upływ czasu z całą pewnością złagodził cierpienia doznane przez powódkę na skutek wypadku.

SĄD USTALIŁ NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY

W dniu 12 grudnia 2017 r. miał miejsce wypadek drogowy spowodowany przez kierującą pojazdem marki T. (...) o nr rej (...) L. B., która doprowadziła do zderzenia z pojazdem P. o nr rej. (...), którym kierowała powódka. Pojazd sprawcy wypadku był ubezpieczony w zakresie OC posiadaczy pojazdów w Towarzystwie (...) S.A. z siedzibą w W.. Na miejsce zdarzenia nie wzywano pogotowia ratunkowego.

Okoliczność bezsporna

Bezpośrednio po wypadku J. B. udała się do (...) w K., gdzie w wykonanym RTG kręgosłupa szyjnego stwierdzono zmiany zwyrodnieniowe z nasileniem C3-C4. Zalecono jej odpoczynek, kontrole w razie nasilenia dolegliwości, w razie potrzeby leki przeciwbólowe, Rozpoznano u powódki skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa. Powódka prze wypadkiem nie odczuwała dolegliwości w odcinku szyjnym kręgosłupa. Następnego dnia zgłosiła się do przychodzi E.z powodu bólu głowy, nudności, drętwienia rąk, gdzie zalecono jej noszenie kołnierza szyjnego i leki przeciwbólowe. Poza ograniczeniem ruchomości kręgosłupa szyjnego lekarz neurolog nie stwierdził patologii w stanie przedmiotowym. Rozpoznał zwichnięcie, skręcenie stawów i więzadeł na poziomie szyi. Dnia 14.02.2018 r. została skierowana przez lekarza neurologa na Pi, solux odcinka szyjnego, (...) odcinka lędźwiowego kręgosłupa i masaż. J. B. ponownie w dniu 05.03.2018 r. udała się na konsultacje przez lekarza neurologa gdzie rozpoznano stan po urazie kręgosłupa szyjnego, bóle i zawroty głowy, zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego. Zalecono jej MR kręgosłupa szyjnego, albo EMG, RTG kręgosłupa lędźwiowego, kontrolę ortopedyczną, fizykoterapię, okresowo noszenie kołnierza S., gorsetu lędźwiowego i leki przeciwbólowe. Ponowną konsultację neurologiczną odbyła 11.04.2018 r. Niezależnie od doznanego urazu powódka cierpiała także na dolegliwości kręgosłupa w odcinku lędźwiowym i w czerwcu 2018 r. przeszła zabieg operacyjny dyskopatii lędźwiowej. W związku z tymi schorzeniami powódka w lutym 2018 r. przebyła galwanizację kręgosłupa szyjnego i kończyn górnych, natomiast w kwietniu (...), laser odcinka lędźwiowego kręgosłupa, w listopadzie Pi, solux odcinka szyjnego, (...) odcinka lędźwiowego oraz masaż. Nosiła kołnierz ortopedyczny przez miesiąc czasu na stałe, a później okresowo

Dowód:

-dokumentacja medyczna (k. 17-19, 22-29v, 31)

- przesłuchanie D. P. na rozprawie w dniu 27.11.2019 r.(k. 94-95)

- opinia bieglej J. W. (k.106-112)

J. B. do chwili obecnej skarży się na ból odcinka szyjnego kręgosłupa, nie może dźwigać ciężkich rzeczy, przestała uprawiać sport. Zdarza jej się zakładać kołnierz ortopedyczny. Jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. W momencie wypadku również nie pracowała, jeździła jedynie w okresie wakacyjnym nad morzem pomagać byłemu mężowi w pracy sezonowej. Dolegliwości kręgosłupa doprowdziły do rezygnacji przez powodke z jazdy na nartach , biegania i pływania.

Dowód:

-ksero decyzji z dnia 20.11.2018 r. (k. 15)

- przesłuchanie D. P. na rozprawie w dniu 27.11.2019 r.(k. 94-95)

- przesłuchanie powódki J. B. na rozprawie w dniu 27.11.2019r. (k. 95-96)

W związku z wypadkiem J. B. poniosła koszty w kwocie 982,54 zł, na które składały się: kwota 708,84 zł – zakup leków, koszty wizyt lekarskich, płatnych badań, masaż, fizjoterapia, kwota 270 zł- masaż leczniczy oraz 3,70 zł- kołnierz.

Dowód:

- faktura z dnia 05.01.2018 r. (k. 20)

- ksero paragonów (k. 21)

- faktura z dnia 21.02.2019 r. (k. 30)

Pismem z dnia 12.05.2018 r. powódka za pośrednictwem pełnomocnika zgłosiła stronie pozwanej szkodę wraz z roszczeniem wypłaty zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w kwocie 10.000,00 zł i zwrotem poniesionych kosztów leczenia w kwocie 712,54 zł.

Dowód:

- zgłoszenie szkody pismem z dnia 12.05.2018 r. (k: 34-35)

Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego odmówiło powódce wypłaty odszkodowania.

Dowód:

- pismo z dnia 03.07.2018 r. (k 37-37v)

- pismo z dnia 15.11.2018 r. (k.38-39v)

SĄD ZWAŻYŁ CO NASTĘPUJE

Ustaleń powyższych sąd dokonał na podstawie przedstawionych dokumentów, dokumentacji medycznej J. B., opinii biegłego specjalisty z zakresu neurologii, oraz przesłuchanie powódki i świadka D. P.. Autentyczność i treść dokumentów nie budziły wątpliwości.

Odpowiedzialność strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. opiera się na przepisie art. 822 § 1 k.c. zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Istotą opisywanego ubezpieczenia jest wejście ubezpieczyciela na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w sytuację prawną ubezpieczającego, w zakresie ponoszonej przez niego odpowiedzialności odszkodowawczej. Bezspornym jest, że pojazd sprawcy wypadku komunikacyjnego ubezpieczony był w zakresie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej, która nie wypłaciła powódce w ramach postępowania likwidacyjnego żadnej kwoty tytułem zadośćuczynienia ani tytułem zwrotu poniesionych kosztów leczenia. Strona pozwana uważała, iż w wyniku wypadku powódka nie odniosła jakiegokolwiek trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, w związku z czym brak jest podstaw do uwzględnienia roszczenia o zadośćuczynienie oraz zwrot kosztów leczenia.

Powódka nie zgadzała się ze stanowiskiem strony pozwanej, uważała że należy jej się zadośćuczynienie, w związku z tym w niniejszym postępowaniu dochodziła od niej zadośćuczynienia w kwocie w wysokości 4.000,00 zł. W myśl art. 445 § 1 k.c. sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie ma na celu przede wszystkim złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych, zarówno tych już doznanych, jak i tych które mogą wystąpić w przyszłości. Ma ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. W niniejszej sprawie prawo do zadośćuczynienia dla powódki nie może budzić wątpliwości. Zdaniem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z 12 IV 1972 r., II CR 57/72 ,, określenie wysokości zadośćuczynienia powinno być dokonane z uwzględnieniem wszystkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, czasu trwania jego cierpień”. . Niewątpliwie w wyniku wypadku J. B. doznała obrażeń narządów ruchu: skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, tzw. „smagnięcia biczem” (z ang. whiplash ). Wprawdzie powódka nie doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu niemniej bezpośrednio po zdarzeniu jak i przez okres kilku miesięcy odczuwała ona ból odcinka szyjnego kręgosłupa, co z kolei przekładało się na jej mniejszą aktywność życiową. Poziom doznanje U powódki występowały zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego, jednakże są to zmiany samoistne, powstające głównie na skutek przeciążania kręgosłupa. Zmiany te oraz dyskopatia lędźwiowa kręgosłupa musiały wpływać na długotrwałość i intensywność odczuwalnych dolegliwości powypadkowych. Nasilenie dolegliwości bólowych po wypadku jak i obecnie jest trudne do określenia, gdyż ból jest odczuciem subiektywnym, na którego odczuwanie ma wpływ wiele czynników. Niewątpliwie jednak cierpienia związane z doznanym urazem – mimo występowania samoistnych schorzeń kręgosłupa – były znaczącą, długotrwałą dolegliwością dla powódki, która wymaga rekompensaty finansowej w formie zadośćuczynienia za doznana krzywdę.

Biorąc powyższe pod uwagę sąd ocenił, że dochodzona przez J. B. kwota 4.000,00 zł zadośćuczynienia nie jest wygórowana i zasądzenie jej spełni swój walor kompensacyjny. Biorąc pod uwagę wiek J. B., stres związany z wypadkiem i dość długi czas odczuwania bólu, kwota ta powinna złagodzić skutki wypadku, zwłaszcza że powódka była przez pewien czas pozbawiona możliwości praktykowania aktywności sportowej.

J. B. w niniejszym postępowaniu domagała się zwrotu poniesionych kosztów związanych z leczeniem w kwocie 982,54 zł, na które składały się koszty leków, wizyt lekarskich, płatnych badań, masaż, fizjoterapia, masaż leczniczy oraz zakup kołnierza. Stosownie do treści art. 444 § 1 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, jeżeli są konieczne i celowe. Do wydatków celowych i koniecznych, które pozostają w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia zalicza się m.in. koszty leczenia, nabycie specjalistycznych aparatów i urządzeń. Takimi wydatkami były wskazane przez powódkę koszty badań, porad lekarskich czy zakup kołnierza ortopedycznego i leków. Trzeba więc przyjąć, że wydatki te mieszczą się w zakresie adekwatnego związku przyczynowego w rozumieniu przepisu art. 361 k.c. Ponadto roszczenie w tym zakresie zostało wykazane załączonymi fakturami, i rachunkami, a na stronie pozwanej jako odpowiedzialnej za skutki wypadku ciąży obowiązek zwrotu poniesionych kosztów. W związku z powyższym należało przyjąć, iż kwota 982,54 zł dochodzona pozwem jest świadczeniem należnym i nie budzi wątpliwości związek powyższych wydatków z wypadkiem.

Dlatego Sąd w punkcie I wyroku zasądził od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki kwotę 4.982,54 zł, na którą składała się kwota 4.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia i kwota 982,54 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia.

O odsetkach od kwoty 4.712,54 zł ( 4.000 zł + 712,54 zł) orzeczono z mocy art. 481 k.c., zasądzając je od dnia 03.07.2018r r., tj. dzień wydaniu decyzji odmownej przez stronę pozwaną. W ocenie Sądu w tej dacie Ubezpieczyciel dysponował wszelkimi danymi pozwalającymi ocenić stan zdrowia i urazy, jakich doznała powódka na skutek zdarzenia z dnia 12.12.2017 r. Natomiast od kwoty 270,00 zł ( kwota za masaż, o którą powódka wniosła dopiero w pozwie) Sąd zasądził odsetki, których wymagalność wynika z przepisu art. 14 wymienionej wyżej ustawy z dnia 22.05.2003 r. Przepis ten przewiduje 30 dniowy termin wypłaty odszkodowania, a w zakresie dochodzonym w niniejszej sprawie żądanie kwoty 270,00 zł zostało zgłoszone w pozwie, a doręczone stronie pozwanej 31.05.2019 r. Dlatego też odsetki należą się od 01.07.2019 r.

Powódka na rozprawie w dniu 27.11.2019 r. ograniczyła powództwo o kwotę 17,46 zł, co był jednoznaczne z cofnięciem powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia w tej części. W związku z tym Sąd w punkcie II umorzył postępowania w zakresie żądania ponad kwotę 4.982,54 zł.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu o czym orzeczono w punkcie III wyroku.

W punkcie IIIV sentencji w myśl przepisu art. 98 k.p.c. zasądzono od strony pozwanej, jako strony w całości przegrywającej proces, na rzecz powódki J. B. kwotę 917,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na kwotę tę składały się: 900,00 zł – wynagrodzenia radcy prawnego, 17,00 zł – opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W punkcie V wyroku w myśl przepisu 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazano stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa –Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze kwotę 1.124,53 zł tytułem wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa, na którą składała się kwota 874,53 zł wynagrodzenia za wydanie opinii przez biegłego oraz kwota 250,00 zł opłaty od pozwy, od uiszczenia której powódka była zwolniona.